Zo serieus? Dutch

'Zo serieus? Zo serieus. Ik wil je weer zien lachen.'

Waarom hadden ze me eigenlijk aangenomen? Als bediende? Iedereen schrok zich dood en iedereen vluchtte gillend weg zonder te betalen. Dat was toch niet logisch? Misschien wilden ze wel dat hun zaak failliet ging. Stel je voor.

Bordeauxwijn uit 2003, alsjeblieft. Fazant. Gek werd ik ervan. Ontslag. Ik wou ontslag. Doei.

Weer op de weg. Kinderen wenen. Meisjes gruwelen. Ben ik niet meer waard dan dat? Een jongen scheldt me uit. Blijkbaar niet. Nog eventjes. Dan ben ik thuis. Geen dierentuindier meer. Gewoon, mezelf. Mijn zoon. Wat zou hij van me denken? Niets waarschijnlijk. Een creep, zal zijn moeder gezegd hebben. Dronkenschap en sex gaan niet samen. Echt niet.

In het appartement staat een doos. Wie heeft die daar nu weer gezet? De Kerstman? Nee, ik geloof niet in de Kerstman. De postbode. Ook niet. Die kan niet binnen. Huisbaas?

De doos klikt gemakkelijk open. Een doos. Nog één. Nog één. Flauwe plezante. Klik. Wat is dat? Een doos? Het deksel neem ik eraf. Schmink? Wat heeft dit te betekenen? Ik zoek naar een aanwijzing. Een boodschap.

Gevonden. 'De lach heb je al. Nu nog de schmink.' Honderden snippertjes vallen op de grond. Rotwereld. Waarom snapt niemand wat er met mij is misgegaan? Ik speel de clown wel. Allerminst amusant, maar dat kan niemand schelen. Niemand trekt zich iets van mij aan. Ze zullen er aan gaan. Al de mensen die me vreemd bekeken. Ik ga rijk worden. Ik word beroemd. Tijd voor een andere job. Slachtoffer nummer één. De vrouw. Met haar groene ogen. Je smijt geen thee tegen mensen aan. En je gaat er al zeker niet om grinniken. Ze gaat er aan. Zo enorm hard.

En als ik haar dan tegenkom. Ik weet wat ik ga zeggen.

'Zo serieus? Zo serieus. Ik wil je weer zien lachen.'